Zo’n 6 jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met Mindfulness en zelfcompassie. Een deur ging voor mij open! Ondanks dat het super confronterend was, is dit een van de belangrijkste kantelpunten in mijn leven geweest.
Lief zijn naar mezelf? Ik had er nog nooit van gehoord! Ik was vooral heel streng naar mezelf, want dat zorgde ervoor dat ik mezelf in beweging hield. Deze strengheid heeft ervoor gezorgd dat ik van Nederland naar Australië ben gefietst. De strenge ik zat er met de zweep achteraan. Falen was geen optie!
……Het heeft er ook voor gezorgd dat ik in een emotionele burn out kwam. Ik was op. Leeg. Geen energie meer.
Zelfcompassie heeft mij zoveel meer gegeven!! Nog steeds heb ik een drive, ben ik in beweging, maar dit op een liefdevolle manier. Hierdoor heb ik niet alleen mezelf lief, maar ben ik ook beter gaan luisteren naar de grenzen die mijn lijf aan geeft. Mijn energielevel blijft stabiel. En ik weet dat ik met liefde alles aankan!
Door eerst te leren om mindful bewust te zijn van wat je dwars zit kan je pas de volgende stap zetten. Het ontdekken hoe je vriendelijk naar jezelf kunt zijn, vooral wanneer je je heel erg rot voelt.
Mediteren is daarbij een belangrijk instrument. Dit geeft je rust in de stroom van je gedachten. Je leert je gedachten los te laten en je hier niet meer me te identificeren. Hoe beter je afstand kan nemen van je gedachten hoe beter je kan zien wat er nu echt gebeurd. Wat is nu hetgeen wat je zo raakt? Waarom handel je op een bepaalde manier in een situatie?
De combinatie – mindfulness en zelfcompassie – kan zelfs de ergste momenten van ons leven transformeren.
Zo ook bij mij!
We zijn altijd opzoek naar geluk. Maar ook als alles meezit krijgen we uiteindelijke te maken met pijn. Pijn is onvermijdelijk. Pijn hoort bij het menselijke bestaan. Pijn creëert een conflict tussen de manier waar op de dingen zijn en waarop we eigenlijk zouden willen dat ze zijn. Hoe sterker de wens dat je wilt dat je leven anders is dan hoe het nu is, hoe ellendiger je je voelt.
Veel mensen geloven dat ons geluk afhangt van externe factoren. Zo zijn veel mensen bezig met genot te krijgen en pijn te mijden. Wanneer we genot ervaren doen we alleen nog maar harder ons best om hier nog meer van te krijgen. Wanneer we pijn ervaren, proberen we dit maximaal te verwijden. Beiden zijn geen goede strategieën voor ons welzijn. We doen dit instinctief, vaak onbewust. Het is dus goed om je bewust te worden van deze strategieën!
Als ew blijven hangen in deze strategieën zullen we onnodig lijden.
Onderstaande formule is mij altijd bijgebleven!
PIJN x VERZET = LIJDEN
Hoe meer je je verzet tegen pijn, hoe meer je zal lijden. Hoe meer je pijn toelaat en je je minder verzet hier tegen hoe minder je zal lijden. We hoeven niet onnodig lang te blijven hangen in onze pijn. Dus…. Pijn is onvermijdelijk, lijden is optioneel.
Omgaan met het ongemak is een proces. Het verloopt in verschillende fase:
1. Afkeer – weerstand, verzet, vermijden, piekeren.
2. Nieuwsgierigheid – met interesse naar het ongemak kijken.
3. Tolerantie – verdragen op een veilige manier.
4. Toestaan – gevoelens laten komen en gaan.
5. Vriendschap – omarmen van het ongemak.
Na deze fase, de fase van acceptatie, kan de weg naar zelfcompassie beginnen.
Zelfcompassie is een vorm van acceptatie. Maar nu niet het accepteren van wat ons overkomt, maar jezelf accepteren als jou dit overkomt.
Compassievol zijn betekent herkennen wanneer iemand lijdt en dus ook wanneer we zelf lijden. Zelfcompassie is dezelfde vriendelijkheid die we voor anderen voelen op zo’n moment, naar ons zelf keren.
Het klinkt misschien allemaal ingewikkeld, maar dat is het zeker niet.
Eigenlijk ga je jezelf behandelen als je beste vriendin. Met dezelfde compassie, liefde, warmte en lieve woorden ga je jezelf aanspreken als jij het moeilijk hebt.
In het begin is dit zeker wennen, kan ik je uit ervaring vertellen. Mijn kritische stemmen vonden hier namelijk heel wat van. Tevens werd het me steeds duidelijker hoe streng ik was voor mezelf. Het was oefenen, oefenen, oefenen! En nog steeds kan de strenge ik het wel eens over nemen. Gelukkigstraf ik mezelf daarna niet af, maar spreek ik mezelf dan liefdevol toe, dat het ok is.
Zelfcompassie heeft mij zeker nog veerkrachtiger gemaakt dan ik al was. Ik blijf niet onnodig hangen in mijn lijden. Een verrijking van mijn leven!
Wil je meer willen weten over zelfcompassie? Lees dan de boeken van Kirstin Neff of Christopher Germer.
